-
1 kołpak
сущ.• колпак* * *1), kłobuk колпак (головной убор: клобук)2) techn. kołpak (osłona felgi) техн. колпак (прикрытие центра колеса)3) techn. kołpak, czapka, kaptur, powietrznik техн. колпак (другие виды)szlafmyca колпак (головной убор: ночной)fez колпак (головной убор: феска)czapka колпак (головной убор: другие разновидности)klosz колпак (покрышка)bot. zasłonak kołpakowaty бот. колпак (кольчатый)bot. łysiczka lancetowata бот. колпак (свободы)przen. klosz перен. колпакpot. głąb, tuman разг. колпак (тупой человек)techn. okap техн. колпак (вытяжной, дымоотводной)techn. zbieralnik pary техн. колпак (сухопарный)techn. wojsk. kopuła (pancerna) техн. воен. колпак (броневой)* * *♂ колпак* * *мколпа́к
См. также в других словарях:
zbieralnik — m III, D. a, N. zbieralnikkim; lm M. i ∆ techn. Zbieralnik pary «urządzenie z przepustnicą w kotle parowozu, służące do zbierania pary wodnej przed doprowadzeniem jej do silnika parowego» … Słownik języka polskiego
kołpak — m III, D. a, N. kołpakkiem; lm M. i 1. «wysoka czapka bez daszka, w kształcie cylindra lub stożka, futrzana lub obszyta futrem, noszona w średniowieczu przez Tatarów, popularna w Polsce od XV do XIX w.» Lisi, sobolowy kołpak. Kołpak z piórami. ∆… … Słownik języka polskiego
